Кедергілермен жеткен жол!
Бериллий өндірісінің 6-разрядты аппаратшысы Максим Коцеруба зауытқа жақында келді. 2010 жылы оның металлургияға келу жолы оңай болған жоқ. Столяр-плотник қалай металлург болғаны және бүгінде оны кәсіпте тоқтатып тұрғаны туралы біздің материалдан оқыңыз.
– Максим Игоревич, сіздің кәсіби жолыңыз қалай басталды?
– Көптеген басқа да адамдарда сияқты, мүмкін. Мектептен кейін кәсіптік училищені бітіріп, столяр-плотник мамандығын алдым. Іс-тәжірибем «Казцинкте» өтті. Ол кезде қиын уақыт болды, 90-жылдардың аяғы, сондықтан бітіргеннен кейін мамандық бойынша жұмыс таба алмадым. Шиномонтаждау шеберханасына маман болып орналастым. Жаңа мамандық отбасын асырауға мүмкіндік берді.
– Осы мамандыққа қанша уақыт кетті?
– Шеберханада мен төрт жыл жұмыс істедім, осы қарапайым көрінетін мамандықтың барлық қыр-сырын түсіндім. Еңбек оңай болған жоқ, бірақ таңдау болмады. Кейінірек жақын достарым маған сыра қайнату өндірісінің технологы ретінде өзімді сынап көруді ұсынған кезде пайда болды.
– Мұндай қызметтің күрт өзгеруі сізді қорқытқан жоқпа?
– Маған оқу, жаңа нәрсені түсіну ұнайды. Әсіресе жауапкершілік қажет жұмыс қызықтырады және осындағы өндіріс сізге байланысты. Сондықтан мен сыра қайнату зауытына сақтықпен, бірақ қызығушылықпен бардым. Бұл еңбек, маған ұнады. Өйткені, бәрі тек сырт көзге қарапайым сияқты. Бірақ бұл тек бір қарағанда. Мысалы, сыра ашытқысын пісіру үшін оны әртүрлі режимдерде «өңдеу» қажет: араластыру, сүзу, қайнату, құлмақ қосу, бақылау... өзіндік жұмыс. Мен оған алты жылымды арнадым. Содан кейін ҮМЗ-ге келді.
– Қалай болғанын баяндап беріңізші?
– Жақсы, бәрі өте қарапайым. Зауытта 90-шы жылдардың басынан бастап БӨАжА менің анам жұмыс істеді. Ал әкем теңге сарайында қалыптаушы болып жұмыс істеді. Сондықтан мен зауыттың өмірін білетінмін деуге де болады. Ата-анам маған металлургияда өзімді сынап көруді ұсынды. Мен бериллий өндірісіне, карботермияға балқытушы болып жұмысқа тұрдым. Ұнады! Мен бұл жұмыста өзімді таптым деп айта аламын.
– Бірақ бұрынғы және жаңа мамандықтар мүлдем басқаша ғой…
– Функционалдығы бойынша иә. Бірақ кеңінен қарайтын болсақ, технолог пен металлургтің жұмысы өте ұқсас. «Вайтинг» пешінде сіз шикізатты жүктейсіз, балқыманың қалай дайындалғанын көресіз. Сіз онымен жұмыс жасайсыз. Содан кейін Дайын өнімнің қалай құйылғанын қадағалайсыз! Сіз осыны өз қолыңызбен істегеніңізді білесіз. Шыныменде әсерлі іс! Әрине, металлургия менің бұрынғы қызметімнен әлдеқайда үлкен және оларды салыстыруға болмайды, бірақ дәл осы тәжірибе маған «өмірге билет» берді!
– Сізді аппаратшының жұмысында тағы не қызықтырады?
– Ұжым, серіктестік, қолдау. Маған металмен жұмыс істеу ұнайды. Оның сұлулығы мен күші, балқыту процесі таң қалдырады. Егер өндірістік қауіпсіздіктің барлық талаптарын орындай отырып, мұқият болсаң, мен бұл жұмысты қауіпті деп санамаймын.
– Мамандықтың қыр-сырын қалай түсіндіңіз?
– Нұсқаулықты, теорияны оқыдым. Бірақ тәжірибесіз теория дегеніміз не?! Сондықтан осының бәрі жұмыс барысында үйрендім. Әріптестер мен тәлімгерлерге рахмет. Соңғыларының ішінде Андрей Михайлович Бондаренконы (зауытта жұмыс істемейді) және Булат Кабаевич Кусаиновты (ол маған әлі де құнды кеңестер береді) ерекше атап өткім келеді.
– Сіз – өз отбасыңыздың зауыттағы екінші ұрпағысыз. Балаларыңыздың сіздің ізіңізбен жүргенін қалайсыз ба?
– Әрине! Қазір ұлым 13 жаста, маған қарап, ол менің кәсібімді үйренгісі келетінін жиі айтады. Металлургпен жұмыс істеу, зауыт жұмыскері болуды. Барлық күш-жігерімен қолдайтын боламын.
– Металлург күні әріптестеріңізге не тілейсіз?
– Әріптестеріме денсаулық тілеймін! Біздің мамандығымызда ең бастысы-денсаулық пен төзімділік! Сондай-ақ, жастардың мамандыққа келуін, ал тәжірибелі жұмыскерлердің тәлімгер болуларын тілеймін. Бұл өте маңызды – ұрпақтар сабақтастығы!
Алексей Проскуряков
